Jan van Loosen: “Mensen vertellen je van alles”

Een schilder brengt meer dan alleen vakwerk op de ladder, weet Jan van Loosen (53) uit Urk. Schilderwerk is mensenwerk: “Af en toe voel je je een maatschappelijk werker. Mensen vertellen je van alles.”

Voor Jan is schilderen verbonden met sociaal zijn. Dat komt goed uit bij de klus waar hij nu op zit. Jan en zijn collega’s schilderen de binnenkant van een basisschool in Emmeloord. “Ik kan ook goed opschieten met kinderen. Bij mijn werkgever Broekhuizen schilderen we veel op basisscholen.”

Met rekjes en afzetlint geven Jan en zijn collega’s aan waar de natte verf zit. “Zo leiden we de schapen ergens langs”, zegt hij. De verse verf redt het niet altijd. “Bij mijn vorige klus op een school wilden de kleuters aan de verf voelen. Maar dat was verf op waterbasis, dus dat konden we zo bijwerken.”

Netjes werken

Gelukkig blijven klanten meestal van zijn schilderwerk af, want Jan werkt graag netjes. Hij volgt in 1993 via de Centrum Vakopleiding een opleiding tot schilder. “Ik kon strak afzetten. En ik ben ook sociaal.”

Sociaal zijn is een belangrijk onderdeel van zijn vak. “Af en toe voel je je een maatschappelijk werker. Mensen vertellen je van alles.” En dat blijkt als hij in 1997 voor Zaanderwijk Beheer in De Goorn aan de slag gaat.

Jeugdliefde

Voor zijn klussen bij Zaanderwijk reist Jan door heel Nederland. Hij ontmoet allerlei mensen. Als Jan daarover praat, komt hij los. “De bewoners komen vaak terug in mijn geheugen.”

"Als we koffie bij hem dronken, speelde hij voor ons op de piano"

Hij denkt aan een bewoner uit Oostzaan. “Deze meneer was 85 en zijn vrouw was licht dementerend. Toen ik jaren later op de koffie kwam leefde zijn vrouw niet meer. Maar de oude man had in Oostzaan zijn jeugdliefde teruggevonden en daar nu een relatie mee. Hij is nu 95 en ik spreek hem nog steeds via Whatsapp. Dat begint allemaal met gewoon je werk doen.” Ook aan een klus in Nijmegen heeft hij bijzondere herinneringen. “We werkten aan een flat van woningbouw.” Eén flatbewoner trok in het bijzonder de aandacht. “Hij zwaaide ons elke dag uit als we vertrokken. Als we koffie bij hem dronken, speelde hij voor ons op de piano.” De Tiritomba van Helmut Lotti is bij de oude man favoriet.

Tijd voor iets anders

Jan werkt maar liefst 26 jaar voor Zaanderwijk Beheer. Maar in de laatste jaren kriebelt er iets. Jan twijfelt of het tijd is voor iets nieuws. “Onderweg in het busje na een klus sprak ik met een andere collega over een overstap. Als je als zo lang bij hetzelfde bedrijf werkt, ga je niet zomaar weg.”

Andere collega’s van Jan stapten al eerder over naar een andere werkgever. Eén van hen werkt voor Broekhuizen Schilders in Emmeloord. Dat spreekt Jan aan. De klussen bij Broekhuizen zijn minder ver van huis dan die bij Zaanderwijk. “We trokken de stoute schoenen aan en belden de baas. Dat is iets waar je overheen moet stappen. Maar we zijn allebei blij dat we de sprong hebben gewaagd.”

Broekhuizen Schilders voelt voor Jan als een warm bad. “We werken hier met z’n zessen. Vijf van mijn collega’s komen ook uit Urk. Dat is zo vertrouwd.” Ook kan Jan ’s ochtends iets langer uitslapen, wat hem goed bevalt. “Voor mijn vorige werkgever stond ik om kwart voor 5 op. Nu sta ik twee uur later op.”

Strak werk

Natuurlijk is vakwerk voor Jan niet alleen maar mensenwerk. “Vakwerk is voor mij strak werk. Een staaltje werk waar ik met recht mijn handtekening onder kan zetten.”

"Of misschien schilder ik graag deuren omdat ik zo gek ben als een deur"

Vakmanschap zit voor Jan in de details, zoals bij het aflakken van een bewerkte voordeur. “Een voordeur goed aflakken is een strijd. Ik kom altijd terug als ik een voordeur lak. Er komen altijd zakkertjes tevoorschijn. Ik vind het mooi als ik al die zakkertjes weghaal.” Hij voegt eraan toe: “Of misschien schilder ik graag deuren omdat ik zo gek ben als een deur.”

Woordgrap

Jan is goedlachs en maakt graag een grapje op de werkvloer. “Ik was op een steiger aan het werk en had een thermometer mee. Toen heb ik een foto gemaakt met de tekst “Heb ik weer, een steiger met plankenkoorts”.

In zijn werk is Jan serieus. Vlak voor het einde van het interview zegt hij: “Kunnen we stoppen? Ik moet zo weer verder met mijn klus. Ik zit hier wel op de baas z’n tijd.”

Over Jan van Loosen

Jan van Loosen (53) is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij woont in Urk. Of hij al over zijn pensioen fantaseert? Jazeker. Jan wil als hij met pensioen is graag een goede metaaldetector kopen. “Daarmee ga ik op zoek naar verborgen schatten. Dat is altijd al een jongensdroom van mij geweest.”